سفارش تبلیغ
صبا ویژن

اموزش کوتاه از پیانو

نظر

کتاب ترین راه در نوازندگی پیانو» با ترجمه محسن الهامیان به علاقمندان موسیقی آموزش می‌دهد چگونه در کوتاهترین زمان نوازندگی پیانو را یاد بگیرند. کتاب «کوتاهترین راه در نوازندگی پیانو» نوشته والتر گزه‌کین با ترجمه محسن الهامیان تولید مرکز موسیقی حوزه هنری است که انتشارات سوره مهر چاپ دوم آن را در 243 صفحه و با قیمت 3500 تومان منتشر کرد. این استاد موسیقی در این کتاب به شرح نوازندگی پیانو پرداخته است. مولف در این کتاب نخست به اساس آموزش پیانو اشاره می‌کند که همان «گوش دادن به نواختن خود» است. وی سپس شیوه‌های نواختن پیانو را همراه با تمرین‌هایی آموزش می‌دهدتمرینی از له‌بر و اشتارک، انواسیون دو صدایی و سه صدایی باخ در دو ماژور، سونات در فامینور، تفسیر طبیعی، اهمیت دادن به تمرین، مسائل خاص تکنیکی شامل: اتودها، نواختن گام‌ها، نواختن آرپژها، نواختن آکوردها، تویل و راحتی در حرکت از مطالب این کتاب است.زه کین در مقدمه این کتاب نوشته است: «رساله حاضر شیوه مرا در نوازندگی پیانو شرح می‌دهد، تکنیکی که من آن را اساس کار در نوازندگی پیانو می‌دانم. در این زمینه مدیون زحمات آقای کارل لایمر هستم. تمرین نوازندگی را نزد ایشان بین سال‌های 1917 - 1912 آموختم که کل آموزش مرا تشکیل می‌دهد. بعد از گذشت دوازده سال من هنوز طرفدار بی چون و چرای شیوه لایمر هستم که آن را بهترین روش منطقی در کسب بالاترین درجه تکامل نوازندگی پیانو می‌دانم. کارل لایمر در ابتدا «نظارت به خود» (self control) را به شاگردان آموزش می‌دهد، او به شاگردان می‌آموزد که چطور به نواختن خود گوش دهند. این روش انتقادی گوش کردن به خود پیشنهاد من است که مهم‌ترین عامل در تمام مراحل آموزش موسیقی است. ساعت‌ها نواختن بدون تمرکز و گوش نکردن به هر نت از درسی که نواخته می‌شود، کمترین ثمری ندارد! تنها گوش ‌های تربیت شده قادر هستند که ایرادها و بی دقتی‌ها را بشنوند.نواقصی که رفع و حذف آنها برای تکنیک کامل پیانو ضروری است.مچنین از طریق گوش کردن مدام احساس برای درک زیبایی و ظرافت نوانس‌ها تربیت می‌شود، تا حدودی که هنرجو قادر به نواختن پیانو با تکنیکی غیر قابل ایرادگیری می‌شود و احساسی لطیف برای خلق صدایی زیبا پیدا می‌کند. اجرای دقیق و درست ریتم نیز تنها از طریق به خود گوش کردن جدی میسر است. نارضایتی و یا بهتر بگویم غیر قابل تحمل بودن اجرای غلط موسیقی، برای شنونده‌ای که درک او از ریتم، ترکیببات آن و دگرگونی‌هایش تا حد بالایی پیشرفت کرده، غیر قابل توصیف است